Inicjatywa parku rzeźby sięga 2011 rok, kiedy w Pabianicach, jako jeden z pierwszych w Polsce, powstał Europejski Park rzeźby A&A. Wówczas zorganizowano pierwszy plener rzeźbiarski, otwierający park, który odbył się w maju 2011 roku, a w czerwcu można już było podziwiać dzieła artystów z Mołdawii, Szwecji, Meksyku, Włoch i Polski. Przez kolejne lata park wzbogacał się o kolejne dzieła międzynarodowych twórców. Obecnie, w parku zlokalizowanym przy polu golfowym, można podziwiać 18 rzeźb, stworzonych zarówno przez obiecujących, młodych artystów, jak i uznanych rzeźbiarzy. Na przestrzeni lat Europejski Park Rzeźby A&A mógł się również pochwalić przynajmniej kilkoma znaczącymi sukcesami. W ramach rocznej ekspozycji można było podziwiać rzeźby Magdaleny Abakanowicz – najznakomitszej polskiej rzeźbiarki, znanej na całym świecie. Kompozycja „Mutantów" i „Głowa" przyciągnęły rzeszę odwiedzających. Z kolei kilka lat później Tygodnik „Polityka" zaliczył Europejski Park Rzeźby A&A do "10 najlepszych parków rzeźby w polskich miastach".

Pod koniec 2022 roku powstała idea poszerzenia inicjatywy parku rzeźby o tereny wokół Zamku Książęcego Niemodlin w Województwie Opolskim. Mający ponad 700 lat Zamek Książęcy Niemodlin jest jednym z najbardziej wartościowych historycznie, największych oraz najpotężniejszych zamków w Polsce. Spośród kilkudziesięciu nadesłanych aplikacji do udziału w I Międzynarodowym Plenerze Rzeźbiarskim na Zamku Książęcym Niemodlin "Niemodlin 2023" zostali wytypowani artyści z Polski, Korei Południowej i Wielkiej Brytanii. Artyści tworzą rzeźby częściowo w swoich pracowniach, a następnie w trakcie pobytu na plenerze będą dopracowywać i montować swoje dzieła w przestrzeni zamkowej. Mimo, że artystom pozostawiono dużą swobodę twórczą w zakresie materiałów i tematyki prac, dzieła mają odnosić się do zespołu zamkowo-parkowego w Niemodlinie lub mieć charakter związany z tematyką lokalną. Rzeźby, które powstaną w trakcie pleneru, zostaną odsłonięte w ramach EtnoFestiwalu odbywającego się na Zamku 15.08.2023. Wydarzenie będzie stanowić jednocześnie inaugurację inicjatywy parku rzeźby na terenie Zamku Niemodlin.

Artyści zaproszeni do udziału w wydarzeniu:

EUNHYUNG CHUNG - KOREA POŁUDNIOWA | EUNHYUNGCHUNG.COM
RZEŹBA: A WOVEN WISH (TKANE ŻYCZENIE)

Artystka jest performerką i rzeźbiarką urodzoną w Seulu. Ukończyła studia licencjackie z rzeźby na Uniwersytecie Narodowym w Seulu oraz zdobyła tytuł magistra rzeźby i edukacji artystycznej w Rhode Island School of Design (RISD), uważanej za najlepszą akademię sztuk pięknych w Stanach Zjednoczonych. Mimo młodego wieku wystawiała się wielokrotnie, zarówno w Korei, Nowym Jorku, jak i w Tajlandii, czy w Polsce. Interesuje się rzeczami kruchymi lub nietrwałymi, które łatwo się psują i nie są trwałe. Obecnie największym tematem, który eksploruje, jest poczucie straty: utrata cennych wspomnień, utrata kierunku i utrata bioróżnorodności. Większość jej prac przybiera formę rzeźby performatywnej lub performansu rzeźbiarskiego, które z biegiem czasu ulegają zmianom.

Rzeźba wykonana z miedzianej blachy przedstawia metalowego plecionego żurawia z nowym życiem (jajami) w brzuchu. Ma symbolizować ciepło życia i macierzyńską miłość do ziemi, na której na przestrzeni wieków Zamek był niszczony i odbudowywany. Stąd artystka tworzy w ciężkim i ostrym metalu kojarzonym w historii rzeźby z pierwiastkiem męskim. W Korei papierowe żurawie były uważane za symbol długowieczności, i powszechne było przekonanie, że złożenie 1000 papierów żurawii w szklanej butelce spełni wyrażone życzenie. Papierowe żurawie były również symbolem ruchu antyatomowego i pragnienia pokoju. Ta żurawia matka trzymająca w brzuchu szklane jaja to opór przeciwko przemocy i życzenie dla pokoju. Jak powiedziała powieściopisarka Louise Erdrich w Czterech duszach, akt tkania (robienia origami), odsłanianie wnętrza, którego nie widać na zewnątrz, jest jak naprawianie zepsutego świata, w którym my, kobiety, wywracamy wszystko do góry nogami i naprawiamy. Żurawie to również ptaki, które można spotkać nad stawami niemodlińskimi. Słyną z wierności. Łączą się w pary na całe życie, wzajemnie wspierają i są bardzo opiekuńcze wobec potomstwa.

JAMES ROGERS – WIELKA BRYTANIA | WWW.JAMES-ROGERS.CO.UK
RZEŹBA: GRAFTER

James Rogers ukończył Camberwell College of Arts w Londynie. Mieszka i pracuje w Londynie, w Anglii. Otrzymał nagrodę Fenton Arts Trust Award (2020) pod patronatem Dame Maggie Smith, a także prestiżowe stypendium Mead Scholarship wspierane przez filantropa Scotta Meada. Prace Rogersa badają figurację w sferze post-cyfrowej, moment transformacji, który ma miejsce wśród jego samodzielnie zbudowanych technologii i pracy ręcznej między nimi, badając wyłaniający się cyfrowy/fizyczny krajobraz.

Ta odlana z brązu praca, zatytułowana Grafter, powstała pierwotnie jako akwaforta na miedzianej płycie, wykonana przy użyciu tych samych metod akwaforty, które zostały wynalezione w XV-wiecznych Niemczech do ozdabiania zbroi rycerzy i żołnierzy. Grafter odnosi się do osoby ciężko pracującej. Nawiązuje do wartości jaką praca stanowi w życiu człowieka. Praca definiowana jest jako celowe  działania człowieka, polegające na przekształcaniu dóbr przyrody i przystosowaniu ich do zaspokajania potrzeb ludzkich. Ludzie na przestrzeni dziejów pracują ciężko realizując cele związane z bezpieczeństwem i rozwojem, tworząc historię ludzkości, której częścią jest Zamek w Niemodlinie. Grafter stoi na terenie Zamku w hołdzie dla historii tego terenu.

W procesie projektowania rzeźby wykonano cyfrowe studium przechwytywania ruchu mężczyzny w pracy. Badania te zostały następnie narysowane na miedzianych płytkach do trawienia za pomocą maszyny do drukowania 3D, która została zmodyfikowana tak, aby trzymała igłę do trawienia. To właśnie w tym momencie nastąpiły pierwsze przemiany charakteru – w procesie dekonstrukcji– podczas wytrawiania i drukowania płyt. Ta sama maszyna do drukowania 3D jest następnie wyposażona w samodzielnie zbudowaną wytłaczarkę ceramiczną, za pomocą której bloki porcelany są wytłaczane pod wysokim ciśnieniem w cewki formowane w formy. W procesie, który wskazuje na koło garncarskie – artysta stoi nad maszyną i kształtuje mokrą glinę w różne formy, gdy rzeźba zaczyna łączyć odciski palców z komputerowym zwijaniem. Studium rozpoczyna się od mężczyzny przy pracy, ale po podziale na linie i narysowaniu na miedzianej płycie lub po uformowaniu w porcelanowe zwoje i polaniu gorącym woskiem wyłania się ze swojej metamorfozy. Przemieniony z pracowitego człowieka w istotę delikatniejszą, balansującą na boku i być może ocierającą sobie czoło ze zmęczenia, stoi na terenie zamku w hołdzie dla historii Zamku.

KUBA MACH – POLSKA | SINGULART: KUBA MACH; INSTAGRAM: KUBAMACH3788
RZEŹBA: RYCERZ W PTASIEJ PELERYNIE

Artysta, przedsiębiorca. Pochodzi z Radomia, swoje korzenie ma też w Bolesławcu. Studiował malarstwo na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Obecnie tworzy w swojej pracowni w Mniszku. W przeszłości profesjonalnie trenował siatkówkę, dziś maluje obrazy i rzeźbi, a w swoich pracach wykorzystuje kamienie szlachetne. Jego „Husarz” w ramach stałej ekspozycji jest prezentowany na stoczni w Gdańsku.

Rzeźba przedstawia wojownika, dwumetrowego rycerza wykonanego ze stali, który w pełnym dostojeństwie stoi i strzeże zamku. Jego lewa noga jest wysunięta do przodu, tak jak i dłoń, która dzierży tajemnicę oraz zaprasza widza do podejścia. W prawej dłoni trzyma wspaniały miecz. Być może jest to tajemniczy książę, który przetrwał wszystkie czasy, przemiany, walki, rozbiórki i budowy, i lśni niczym ekskalibur, przetrzymuje prawdę wszystkich zdarzeń i jest przynosicielem zaginionego skarbu. Stróż i pasterz owity wielką peleryną z ostrych sokolich piór.