Pejzaż Wszystkich Świętych w EV34

Foto Art Galeria EKSPOZYCJA 34, mieszcząca się w bramie zabytkowej kamienicy przy ulicy Zduńskiej 34 w Łowiczu, w miesiącu maju, zaprasza na wystawę  fotografii pt. „Pejzaż Wszystkich Świętych”  autorstwa Andrzeja Białkowskiego,  etnologa Działu Dziedzictwa Kulturowego i Folkloru Regionu Łódzkiego Domu Kultury i Piotra Wypycha, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyrektora Zespołu Nadpilicznych Parków Krajobrazowych z siedzibą w Moszczenicy.

Fotografie prezentowane na ekspozycji powstały w ramach projektu  „Pejzaż Wszystkich Świętych – rekonstrukcja krajobrazu kulturowego”, oryginalnego dzieła badawczo-animatorskiego zrealizowanego w latach 2006-2012. W ramach projektu udało się odtworzyć 48 zniszczonych lub okradzionych kapliczek i krzyży przydrożnych na terenie województwa łódzkiego.

Przedstawione fotografie – jak piszą autorzy wystawy „w dużym stopniu są ikonograficznym podsumowaniem kilkuletniego projektu. Przygotowana wystawa może urozmaicić oraz wzbogacić wiedzę każdego regionalisty, samorządowca, animatora i działacza kultury, a także być może zachęci do kolejnych peregrynacji „utraconego krajobrazu” przez uwrażliwionych poszukiwaczy”.

Uroczyste otwarcie wystawy pt. „Pejzaż Wszystkich Świętych”, odbędzie się 7 maja  2015 r. o godz. 16:30. Wystawę będzie można oglądać do 7 czerwca.

Wystawa zrealizowana zostanie ze środków pozyskanych z Łowickiego Ośrodka Kultury w ramach Małych Grantów 2015.

O „Pejzażu Wszystkich Świętych”

Realizacja tego zadania wymagała spójności koncepcji merytorycznej i kompleksowości działań służących jego realizacji. Wieloletnie doświadczenie, wiedza i kompetencje głównych realizatorów przedsięwzięcia – Andrzeja Białkowskiego i Piotra Wypycha zadecydowały, że zadanie, którego się podjęli, zostało wykonane, w opinii wielu osób, w pełni profesjonalnie.

Działania zrealizowane w ramach projektu „Pejzaż Wszystkich Świętych – rekonstrukcja krajobrazu kulturowego” zawierały szereg istotnych elementów, takich jak: aktywizacja artystów ludowych, popularyzacja osiągnięć twórczości nieprofesjonalnej, podniesienie atrakcyjności turystycznej subregionów etnograficznych wchodzących w skład województwa, kształtowanie wrażliwości estetycznej i ekologicznej mieszkańców. Ostateczne odtworzenie każdego obiektu tzw. małej architektury sakralnej w terenie musiało być poprzedzone rozległą i skrupulatną dokumentacją, wymagało dociekliwości, precyzji i współpracy z lokalnymi społecznościami. Szczególnie na ten ostatni aspekt warto zwrócić uwagę.

 Zaangażowanie w projekt artystów, regionalistów, duchownych, samorządowców, społeczników, specjalistów z zakresu etnografii, folklorystyki i sztuki ludowej okazuje się (obok rewitalizacji substancji materialnej) najistotniejszym bodaj osiągnięciem projektu. Inicjatywa udowodniła, że kwestie tradycji i dziedzictwa można z powodzeniem wykorzystać w procesie budowania kapitału społecznego.

Można powiedzieć, że utożsamianie się mieszkańców ze swoim regionem w znacznym stopniu warunkuje sprawną organizację życia społecznego na danym terenie. Trzeba wyraźnie podkreślić, że projekt, od samego początku jego realizacji, posiadał – obok etnograficznego – ten właśnie integracyjno-społeczny walor. Obecność kapliczek i krzyży przydrożnych, odtworzonych w ramach projektu, ułatwiła identyfikację obywateli z zamieszkiwanym przez nich terenem. Mieszkańcy, świadomi dziedzictwa regionu, sami zaangażowani w proces przekazywania tradycji, są bardziej skłonni do współpracy w zakresie wyboru wizji przyszłości i korzystania z dostępnych im mechanizmów demokracji.